وبلاگ :
*پروانه هاي بي پروا *My Diary*
يادداشت :
ياد مرگ = همون دارويي که همه احتياج داريم (خاطره نويسي)
نظرات :
0
خصوصي ،
3
عمومي
نام:
ايميل:
سايت:
مشخصات شما ذخيره شود.
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
اين پيام به صورت
خصوصي
ارسال شود.
+
درددل
سلام . مي بينم که ميري تو وبلاگاي مردم اداي منو درمياري !!!!!!! تو خجالت نمي کشي ؟؟؟؟؟؟؟
به تو هم ميگن رفيق آخه نارفيق ؟؟؟
و اما در مورد پستت . من اصلا نمي تونم درد کشيدن ديگران رو تحمل کنم و خودم هم تحمل درد کشيدن ندارم ولي فکر کردن به مرگ رو و حتي دنياي بعد از مرگ رو خيلي دوست دارم و خود مرگ رو . خيليا وقتي اينو مي شنوند فکر مي کنند خيلي نااميدم ولي واقعيتش اينه که من از اين همه دروغ و نيرنگ اين دنيا خسته شدم . احساس مي کنم اون دنيا اگرچه براي ادمي مثل من ممکنه پر از عذاب باشه ولي حتي عذابشم به دروغاي اين دنيا مي ارزه . بهرحال هر کس يه ايده اي داره ديگه ......
پاسخ
در مورد چند خط اول بايد بگم نه خجالت نمي کشم . نارفيق هم خودتي (آيکن قهر) در مورد بقيه کامنتت هم بايد بگم من نظرم رو قبلا توي پست نوشتم