حرفت کاملاً درسته ولي 2 تا موضوع هست . اول اينکه اين دفعه اولشون نيست و کلاً از اول آشناييشون تا الان اوضاع ما همين بوده ! شايد باورت نشه ولي حتي از همون مراسم خواستگاريشون رو اگه برات بگم خودت بر مي گردي به من ميگي چطوري با اين وصلت موافقت کردين ؟! موضوع اينه که خود پسره واقعاً خوبه و مرضيه و مهدي (داماد) هم ديگه رو مي خواستن و به هم ميومدن به خاطر همين ما سنگ اندازي نکرديم و سعي کرديم کنار بيايم ولي اينا همه ي کاراشون همينطوري داغونه ! خوب وقتي نمي تونن نرمال رفتار کنن يکي مثل من ِ بدبخت رو مجبور نکنن با اين وضع پاشم 145 کيلومتر رو تا حيدريه برم به خاطر يه شب که مي خوام مهمون باشم ! اصلاً احترام مهمونشون رو ندارن! طفلي خود ِ مهدي آقا (داماد) هم از اين رفتار خونواده ش ناراحته ولي خيلي اختيار عمل نداره توي موضوعات خونوادگي ! مطلب دوم اينکه من اين حرفا رو هيچ وقت جلو عمه مرضيه نمي زنم اينا رو هم فقط به مادربزرگم گفتم چون خودشون مي دونن من بعد از خودشون از همه بيشتر اذيت ميشم . چون نوه اول و بزرگ خونواده هستم و مادربزرگ و پدربزگم هم سني ازشون گذشته ، از طرفي عمه فاطمه به خاطر شوهرش يه سري محدوديت ها داره تازه جدا از اون بازم تنهاست و اداره همه کارها مسلما سخت هست و کمک مي خواد . من جاي خواهر ِ مرضيه حساب ميشم و خيلي از کارها روي دوش من هست . حتي گاهي تا انتخاب لباسش رو هم به عهده من ميذارن حالا خودت فرض کن من تا دورم که کنترل از راه دور هستم وقتي هم که ميرم اونجا هر چي ميشه منو صدا مي زنن! اصلاً از اينکه کارها رو به من محول کنن و توي هر موضوعي پاي منو وسط ميکشن و بهم مسئوليت ميدن ناراحت نيستم . عمه م هست . خوشبختيش آرزوي منه . دوسش دارم . بيشتر از اين هم براش ميذارم . ولي موضوع سر ِ اينه که خونواده شوهرش اصلا حرمت نگه نمي دارن و بقيه براشون اهميتي ندارن!