بهار؟! مامانم کجا بود؟! مامانمو هفته اي يه روز مي بينم . تمام طول هفته منم و خونه! منم وقتي مامانم هست خيلي کار نمي کنم ولي خيلي وقته که تمام کارهاي خونه با خودمه . بهار تو توانايي و هنر و صبر و تحملش رو داري . منم اوايل مي گفتم منم مي تونم داشته باشم بايد فقط تلاش کنم تا بهش برسم ولي هر چي سعي کردم نشد . بيشتر از يک هفته دوام نميارم! :( اگه اجباري نباشه من دست به هيچي نمي زنم حتي غذا رو هم از بيرون ميگرم . اصلا آشپزي رو دوست ندارم بدم مياد ! اه ! مسعود دست به سياه و سفيد نمي زنه مگر اينکه من مشغول کارهاي اون باشم يا مريض باشم يا شروع کنم به غر زدن ! اگه من هيچي نگم حتي دلش مي خواد چاي رو هم من جلوش بذارم . گاهي کمکم مي کنه که دستش درد نکنه اما اين واسه موقع تعطيلاتش هست اونم فکر مي کنم چون فهميده خيلي روم فشار مياد گاهي يه دستي بلند مي کنه ! هر غذايي رو هم نمي خوره . از اينکه يه غذاي گرم نداشته باشيم ناراحت ميشه و بدخلقي مي کنه . من آدمش نيستم بهار! نمي تونم مثل مامانم و خانم هاي خونه دار ديگه باشم ! هر چند وقت يه بار کارگر بياد؟! اونوقت ما هر چند وقت يه بار غذا مي خوريم ؟! هر چند وقت يه بار ظرف و لباس مي شوريم ؟! همه ي اين کارها رو مانع پيشرفتم مي دونم . صبح تا شب تمام وقت منو ميگيره . هيچ زماني براي خودم نمي مونه! چند وقته مي خوام شروع کنم به خوندن براي ارشد ؟! ولي بايد يکيشو انتخاب کنم يا خونه داري يا درس و چيزايي که دوست دارم . به خودت نگاه نکن که همه کار مي کني و سر کار هم ميري ! شما گاهي اوقات يا بهتره بگم اکثر اوقات نهار خونه نيستيد پس يک سوم کارات حذف ميشه و از طرفي خوب مي توني خودت رو تطبيق بدي و چيزي آزارت نميده ولي من نه تنها توي خونه داري ضعف دارم بلکه بايد هر وعده به فکر غذاي وعده بعد باشم ! به خدا اگه شوهرم يا خودم اينقدر توانايي مالي داشتيم يک دقيقه هم فکر خونه داري رو نمي کردم . يه نفر استخدام مي کردم روزي چند ساعت بياد کاراي خونه و پخت و پز رو انجام بده و بره ولي چنين امکاني وجود نداره اونم با اين مخارج ! شروع زندگي ! اصلا نميشه ... باورت ميشه هر وقت بهش فکر مي کنم بغض مي کنم ؟! به خدا نهايت تلاشم رو کردم. نشد ديگه نشد !